زبانحال حضرت زینب سلام‌الله‌علیها قبل از شهادت
بُـوَد آخـریـن لـحـظـۀ عــمـر مـن اَلا شـام غـم بـا تـو گـویـم سـخـن چه خوش بود آئـین غـم خواریت ز آل عــلـی مــیــهــمــان داریـت دگر جانم از غـصه بر لـب رسید گذشت آنچه از تو به زینب رسید خــدا حــافــظ ای شـهــر آزارهــا خـداحـافـظ ای کـوی و بــازارهـا خـداحـافــظ ای شـاهـد جـنـگ‌هـا خـداحـافـظ ای بــارش سـنـگ‌هـا خدا حـافـظ ای شـهـر رنـج و بـلا خداحافظ ای چـوب و طشت طلا خـداحـافــظ ای قــصـۀ بــزم مـی خــداحـافــظ ای رأس بــالای نـی خـداحـافـظ ای شـهــر دشـنــام‌هـا خـداحـافـظ ای کـوچـه‌هـا، بـام‌هـا خداحافظ ای سنگ خـون و جبین خـداحـافـظ ای سـیـد الــسـاجـدیـن خـداحـافـظ ای رنــج ها، دردهــا خـداحـافـظ ای خـاک‌هـا، گـردهـا خـداحـافـظ ای نـاقــۀ بـی جـهــاز خـداحـافـظ ای اخــتــران حـجـاز خـداحافـظ ای خـاک ویـران سـرا خــداحــافــظ ای آل خــیـر الــورا خـدا حـافـظ ای خــردسـال اسـیـر خداحافظ ای چـار سـاله صـغـیـر خـداحـافـظ ای یــاس نـیـلـی شـده یــتـیــم نــوازش بـه سـیـلـی شـده همین‌جا خودم دیدم از خون خضاب ســر نــیــزه‌هــا هــجــده آفــتـاب هـمـین‌جا کـنـارم نی و دف زدنـد به دیدار هـیجـده گـلـم صف زدند همین‌جا دلم شد ز غم چاک چاک که خورشیدم افتاده بر روی خاک همین‌جا به زخـمـم نمک می‌زدند عــزیـز دلــم را کـتـک مـی‌زدنـد همین‌جا به فرقم عدو خاک ریخت به روی گلم خاک و خاشاک ریخت همین‌جا ز غم جان من خسته بود که ده تن به یک ریسمان بسته بود همین‌جا ز غـم بود جـان بـر لـبـم که بنـشـسـتـه طی شد نـمـاز شبـم همـین‌جا به ما خـصـم دشـنـام داد حــسـیـنِ مـرا خــارجـی نــام داد همین‌جا دو چشمم ز خون تر شده که یـاسـم به ویـرانـه پـرپـر شـده همین‌جا به ویـرانه بلـبـل گریست غـریبانه بر غـربت گـل گـریست هـمین‌جـا ز غـم جـانـم آمد به لب که در گِل گُـلم دفن شد نیـمه شب دریـغـا که آن گـوهـر پـاک رفـت چو زهرا غریبانه در خاک رفت الا ای هـمــه نـسـل‌هـا بـعــد مـن بگـوئـیـد از قـول مـن این سـخـن که زینب بـدین کـوه انـدوه و درد به موج بلا چون عـلی صبر کرد خــدا دانــد و غــصـه‌هــای دلـش که داغ حــسـیـنـش بُــوَد قـاتـلـش مرا یک جهان درد و داغ و غم است که توصیـف آن بر لب میثم است |